Caminito del Rey: scary shit, maar wauw wauw wauw!

We staan vroeg op. Om 10u moeten we op de startplek van onze wandeling met gids zijn, want vandaag wandelen we de Caminito del Rey. De wandeling konden we helaas niet zonder gids boeken. Was dit tot 2015 nog de gevaarlijkste wandeling ter wereld, inmiddels zijn er nieuwe paden aangelegd en is het pad op zich veilig verklaard. Het is een uurtje rijden naar de parkeerplek en vanaf daar moeten we 20 minuten met de bus. De startplek bereiken we vanaf daar door middel van een 1,5km wandeling die begint met een mooi verlicht tunneltje door de berg. Eenmaal op de startplek aangekomen horen we dat we ook zonder gids kunnen wandelen, top! Dat past beter bij ons! Het verplichte blauwe helmpje zetten we op en we beginnen aan onze ca. 5,5km lange (voor ons best korte) trail. Het is bovenop de berg aardig fris, 0 graden dus warme kleding is aanbevolen in deze tijd van het jaar. Vooraf had ik al even filmpje gekeken of ik deze wandeling wel zou durven, maar ja dit kan ik!! En dat blijkt het eerste deel ook geen probleem. Het houten vlonderpad voelt stevig, bij de oranje gemarkeerde railing moeten we doorlopen in verband met mogelijk vallende stenen en het uitzicht - zeker met de zon zo door de kloof - is adembenemend. Het vlonderpad houdt abrupt op, en dachten we even dat het voorbij was, na het zien van een paar geiten op ons pad, zien we in de verte alweer nieuwe vlonderpaden tegen de steile kloofwand. Het is nog beter dan het eerste deel. Ik weet dat er tegen het einde van de wandeling een winderige brug komt en daar zie ik het meest tegenop. Eenmaal daar aangekomen waait het flink. Max 10 personen mogen er tegelijk overheen, we zijn met z'n tweetjes en ik ga alleen. Het is alsof ik over golven loop, maar hé ik heb het gedaan en denk dat het ergste deel achter de rug is.... maar dan 2 krappe bochten later en een paar steile trappen naar beneden, gaan er houten trappen steil omhoog. "Uhm de treden zijn wel een beetje oud en kraken..."  Ja ja, Ed durfde zijn zin eerst niet af te maken, maar dit was wat hij dacht en ik hardop uitsprak. De afgrond rechts naast me voelt anders dan toen ie links was, er is geen oud vervallen pad onder ons, alleen steile bergwand en afgrond. Doorlopen en niet teveel over nadenken!! De foto's spreken voor zich. Als ik dit vooraf had gezien en de filmpjes verder had gekeken was ik misschien nooit gegaan. Scary shit zoals Erwin bij de foto's verwoordde. Maar wauw, wauw, wauw wat was het geweldig!!

We nemen de bus terug naar de parkeerplaats en gaan op weg naar Ronda. Een toeristisch klein stadje met mooie schilderingen op gebouwen. Hoogtepunt hier is de Puente Nuevo, oftewel de “nieuwe brug”. Dit is hét symbool en de ziel van Ronda en hiervoor komen de mensen hier naartoe. Het is de grootste van drie bruggen die over de 120 meter diepe Tajo Kloof hangen. De Puente Nuevo is maar liefst 98 meter hoog en verbindt de twee stadsdelen van Ronda, Spanje met elkaar. We wandelen (een alternatief wandelpad, omdat het meest gangbare pad gesloten is ivm renovatie) naar beneden om de Puente Neuvo vanaf daar te bewonderen, wat ons betreft de beste plek!

De weg terug naar boven is best zwaar en warm. We zijn toe aan een beetje energie en halen een heerlijk broodje iberico ham bij een tentje met de beste kerstboom ever: gemaakt van mooie grote iberico hammen.

Op naar bergdorp Mijas, voor onze 2e overnachting. Was het tot nu toe nog superzonnig, het betrekt snel, wat regendruppels volgen en het waait behoorlijk. In Mijas zitten we in hotel TRH, met bar, waar we een drankje nuttigen met uitzicht op zee.. we lopen door de charmante straatjes en eten bij een geweldig leuk tentje Pampa Tablas y tapas. Wat een top dag!