Traag, het thema van vandaag

Na een heerlijk ontbijt gaan we onderweg,eerst naar vissersdorp Shiroke aan het Shkodra meer. Een meer dat Albanië deelt met Montenegro. We zitten dan ook maar een paar kilometer van de grens verwijderd.

Rijden hier in Shkodër voelt een beetje als het liedje van de snollebollekes: naar links....Du-du-du-du-du-du, du-du-du-du-du, ho daar heeft iemand zijn auto geparkeerd om even boodschappen te doen, naar rechts.... Du-du-du-du-du-du, du-du-du-du-du, ho daar heeft iemand geparkeerd om boodschappen te doen, naar links Du-du-du-du-du-du, du-du-du-du-du... ho we worden rechts ingehaald, Du-du-du-du-du-du, du-du-du-du-du ho we worden links ingehaald... chaos!

Shiroke is klein, rustgevend en vol met terrasjes. Dat is sowieso een eigenschap van Albanië,overal, maar dan ook echt overal terrasjes, iedereen zit buiten. We zien een bijzondere golf, die heel traag voortkabbelt alsof er iets groots onder zit en verwachten bijna het monster van Lochness... ach verkeerde land, het is echt gewoon een trage golf.

We rijden door naar Berat. De reis gaat voor het gevoel soms best traag, hard rijden kan en mogen we bijna nergens. Na 3uur bereiken we Berat. Via een smalle, steile gladde weg naar beneden komen we aan. De stenen zijn zo glad dat we soms iets glijden met de auto. Ik vind het maar wat spannend weer, dus besluit om buiten het centrum te parkeren. Het hotelletje heeft een terras met geweldig uitzicht. We besluiten een rondje te gaan lopen. Berat is één van de mooiste steden van Albanië en wordt als een openluchtmuseum gezien. Dat Albanië tot 1912 onderdeel van het Ottomaanse rijk was, is hier goed te zien. De oude wijken van Berat staan vol prachtige, tegen de heuvels gebouwde, Ottomaanse huizen. Door al deze Ottomaanse huizen wordt Berat ook wel de stad van de duizend ramen genoemd.

Wat een mooie stad! We verkennen de middeleeuwse wijk. Daarna lopen we via een brug naar de Gorice buurt, langs een kerkje en via de Gorice brug weer terug naar de UNESCO werelderfgoed wijk Mangalem. We blijven foto's maken. Ook zien we veel kerken en moskeeën. Tijdens de Albanese Culturele Revolutie is de stad zo goed als gespaard gebleven waardoor moskeeën en kerken op korte afstand van elkaar te bewonderen zijn. De oproep tot gebed vanuit één van de moskeeën galmt als muziek door het stadje.

We besluiten om naar het Berat kasteel te lopen. Dezelfde weg omhoog als dat we met de auto naar beneden zijn gekomen. Met 35,5 graden zwaar en het gaat traag.... en daar worden we aan herinnerd als we onderweg 2 schildpadden tegen komen. Ze eten traag de bloemetjes en gras en laten zich zonder probleem optillen. Bijzonder!

Het kasteel heeft veel overblijfselen en het terrein is groot met veel uitzichtpunten. Torentje op en af, een overblijfsel van de Rode Moskee en de Witte Moskee en nog meer muur ruïnes. Na ruim een uur hebben we het gezien en lopen we terug naar ons hotel via een alternatief pad. We hebben dorst, eigenlijk hebben we hier continu dorst, door de warmte hebben we de afgelopen dagen al liters water gedronken.Maar nu drinken we een biertje op het geweldige terras van ons hotel en bellen even met PaMa :)

Daarna opfrissen en tijd voor de Xhiro, de avondstroll over de boulevard. Met op de achtergrond de verlichte Ottomaanse huisjes op de heuvel. Even afkoelen in de hitte. We belanden op een terras voor een lekker regionaal wijntje en het koudste bier dat Erwin ooit gedronken heeft. Heerlijk!

Het is inmiddels na 22u, en echt trek hebben we niet, dus we kopen een pakje ham en nuttigen dat op het terras van ons hotel met een wijntje. We genieten van het uitzicht. We gaan er nog even op uit om een avond foto van deze bijzondere stad te maken en dan is het al snel laat en al lang bedtijd ;)