Gillen als een kalkoen ;)

Na een heerlijk ontbijt lopen we naar de Miyagawa ochtendmarkt langs de Miyagawa rivier: eetstalletjes, souvenirstandjes, gebruiksartikelen; het is een mengeling van lokale bevolking die bijvoorbeeld bloemen koopt en toeristen die hier lopen. Op de brug staan 2 standbeelden van mannetjes: 1 met lange armen, de ander lange benen. Het gezegde is dat mannetje 'lange benen' door de rivier liep met mannetje 'lange armen' op zijn rug die dan zo de vissen kon vangen. De rivier zit vol met oranje, zilverkleurige en zwarte karpers.

We lopen door naar de Higashiyama Walking Course. Onderweg genieten we van de natuur hier en de tempels en shrines. Het zijn er nogal wat, op een gegeven moment lijken ze allemaal op elkaar. Oké, nog eentje dan, en nog bergop ook. Als we de bocht doorlopen en de tempel in de verte zien hebben we allebei zoiets van: "Is dit het?" Erwin glijdt over iets heen, kijkt om, huppelt omhoog, gilt als een kalkoen (sinds vakantie vorig jaar weten we hoe die klinkt!) en wat blijkt.... hij stapt met zijn teenslippers aan (pas de 2e keer deze reis dat we op slippers lopen) op ..... een hele lange slang!!! We zien 'm wegglibberen! Niets gevoeld, maar toch even goed checken. Niet gebeten, wat een mazzel! Als we iets verwacht hadden, waren het beren. We zien namelijk meedere keren waarschuwingsbordjes voor beren. Waar zijn de bordjes voor slangen?! En nee we hebben er geen foto's van, prioriteiten stellen hè ;) We hebben de schrik er goed in zitten en kijken alleen nog maar naar de grond. Nouja het eerste kwartier, daarna was de adrenaline weer verdwenen.

We pakken de trein naar Hida Furukawa. Ook weer een dorp met traditionele Japanse huizen. Het is uitgestorven,op dinsdag schijnt bijna alles dicht te zitten. We bezoeken een paar tempels en een sake brouwerij (Hourai Watanabe Shuzoten) die in 2021 de eerste prijs had onder de 1500 sake brouwerijen die er wereldwijd zijn. We proeven daar wat en kopen een flesje. De sake brouwerijen hebben allemaal een soort bal voor hun gebouw hangen. Deze heet Sugidama en bestaat uit ceder bladeren. Ze hangen deze rond februari/maart op en dan zijn de bladeren nog vers groen en dat betekent dat er verse sake beschikbaar is die in de winter is gebrouwen. De ballen die wij zien hangen zijn al aardig bruin in de meeste gevallen, dat betekent dat de sake al langer gerijpt heeft.

We lopen langs de kanaaltjes waarin honderden enorme karpers zwemmen.We kopen een zakje voer en laten ze happen en met elkaar vechten voor het stukje gedroogde brood. Mooi gezicht.Alleen de mooiste karpers vallen onder de koi, koi betekent namelijk 'mooi kleed'. Karpers nemen een speciale plek in in de Japanse cultuur. De koi karper staat hier voor geluk,welvaart en vooruitgang.

We lopen verder en maken een korte stop bij de misofabriek, waar we ons beseffen dat we dat koekje gisteren al veel goedkoper in de supermarkt hebben gekocht. We hebben het snel gezien in dit dorp en nemen de volgende trein weer terug naar Takayama.

Ook vandaag bezoeken we natuurlijk weer twee brouwerijtjes. Het is eigenlijk de enige plek waar je even casual een drankje kunt doen en dat bevalt ons prima. 's Avonds wil ik eten bij een gyoza tentje die half 7 open gaat. Als we er kwart voor 7 zijn, staat er een enorme rij en er zijn maar enkele plekken binnen. Dit gaat heel lang duren. Balen, maar we gaan op zoek naar wat anders. En zoals Erwin zei: dit moet gewoon zo zijn. Dat bleek wel. We belanden bij een Izakaya (Shunsatei Watanabe) met enkel een Japanse kaart buiten. Even vragen of die er ook in Engels is. Nee, maar ach er is plek aan een soort bar waarbij we de koks aan het werk zien (hun hoofden in ieder geval). Aangezien we de kaart niet kunnenlezen, vragen we wat ze kunnen aanbevelen. Hebben jullie honger? Ja hoor! Hij geeft aan dat ze dan 5 gerechten zulen serveren. We zijn benieuwd. Aan de bar zit een man alleen die contact maakt, hij vraagt even toestemming om eensigaret te roken. Later zegt hij dat we oog hebben voor kwaliteit, want dit is een heel goed restaurant. Oké....... wat gaat dit kosten? En wat hebben we op zak...?

We eten de heerlijkste tofu die we ooit gegeten hebben, geserveerd met soja saus. Daarna volgt wasabi-da. Een gerecht dat alleen nu beschikbaar is en gemaakt van de bladeren van de wasabi plant. Een seizoensproduct dus, net als asperges bij ons, zal dus ook wel wat kosten. Dat maakt natuurlijk niet uit, maar pinnen kunnen we hier niet haha. Onze buurman maakt opnieuw contact en vraagt of we hem helpen met zijn fles gekoelde rode wijn uit Chili. Het is toch onbeleefd om nee te zeggen?! En lekker dat dat glaasje smaakt bij de gerechten!! Ook de bediening en koks laat hij meedrinken. We kletsen tussendoor gezellig met hem.

Er volgt een sashimi plate waarbij onze ogen bijna uit onze kassen rollen. Oh oh, nogmaals vragen we onszelf af of we wel genoeg geld bij ons hebben?? De lekkerste vis smikkelen we naar binnen. Dan wordt er een gaspitje voor ons geplaatstEen schaal met aubergine, miso en een eierdooier wordt daarop gezet. Even wachten tot het kookt, roeren en smullen maar. Wat een smaken!

Onze nieuwe vriend vertrekt, we maken nog even een fotootje en vragen zijn naam. Een mond vol volgt. Wat zeg je??? De koks lachen ook, ze kennen hem daar als Saigo.

Tot slot volgt een tempura gerecht van bamboescheuten en bladeren van de kersenbloesemboom. We hebben genoten alsof we bij een Michelin restaurant hebben gegeten. Wat een feestje. Als we gaan afrekenen staan we paf....... 47euro. Ongelooflijk!! Hier komen we ooit in ons leven zeker nog terug. Het was een top avond en we gaan snel naar het hotel voor nog een gratis sessie in de privé onsen. Heerlijk ontspannend weer. We bellen nog even met PaMa en duiken ons bed in. Morgen al vroeg richting Kanazawa.