Snacken op z'n Japans

Het bed is belabberd, het hotel super fijn, maar we zijn blij dat we hier maar 1 nacht slapen. We drinken lekkere douwe egberts koffie in de zon op het terras.

Daarna pakken we onze spullen en lopen we naar Tobu Nikko Station. We stoppen onze bagage in een kluis en nemen de bus naar Lake Chuzenji wat het hoogste meer is van Japan op 1.269meter hoogte (dit valt overigens best mee als we het vergelijken met het Titicacameer waar we zijn geweest in Peru en dat op 3.812 meter hoogte ligt). Dit gebied maakt, net als Nikko onderdeel uit van het Nikko Nationaal Park. Als we na 45minuten en wat haarspeldbochten aankomen (en Erwin spotte onderweg een verdwaalde kersenbloesem, yay!!) lopen we richting het meer, de cruiseboot is net vertrokken dus we besluiten naar Kegon Falls te lopen. De waterval is mooi en met 97 meter behoort deze tot de top 3 van hoogste watervallen in Japan. Maar we hebben mooier gezien. Hierna lopen we naar de cruiseboot die ons in 55minuten rondom het meer tourt. Stoppen op veel plekken kan niet, daarvoor is het waterniveau te laag.Maar bij de Chuzenji tempel kan dat wel en daar stappen we uit. We bezichtigen de tempel, merken op dat ik waarschijnlijk gestoken ben door een raar insect en lopen daarna het laatste stuk langs het meer naar een eettentje. Ed spot een grote aap (nee geen gorilla formaat) die over de stoep 2 dames achtervolgt, vervolgens een winkel induikt en er 2 seconden later weer uitkomt met een buit in zijn bek..haha, geweldig. Bij een eettentje kopen we een heerlijke vis op een stokje, in zoutkorst en gebakken op een vuurtje. We nemen de bus terug naar Nikko en daar snacken we bij een straattentje Yuba snacks: omelet met Yuba, kipballetjes met Yuba en een soort bamischijf zonder bami met Yuba. Heerlijk! Het volgende tentje verkoopt bevroren mochi (soort cake van gestoomde kleefrijst) met een aarbei in het midden. Hai, die gaat er ook wel in!

Wat we van Nikko vinden? Het viel wat tegen... vooral bij Lake Chuzenji en dat komt denk ik omdat de herfstkleuren er niet waren, daardoor was het redelijk uitgestorven, veel horeca zat dicht en er was niet veel te doen. Het voelde een beetje als een spookstad. De tempels in Nikko zelf en de kloof waren wel mooi. Maar de uitspraak zeg nooit Kekko (dat betekent mooi, prachtig,ik ben tevreden) voor je Nikko hebt gezien, gaat voor ons niet op!

We chillen op een bankje op een pleintje voor het station totdat we onze trein in kunnen rond half 6. Schreef ik de eerste dag al dat het zo schoon is, het verbaast ons nu nog te meer omdat er gewoonweg geen prullenbak te vinden is op straat. Japanners nemen hun afval mee naar huis. Applausje voor jezelf!! Zouden wij in Nederland een voorbeeld aan kunnen nemen. Maar de belangrijkste reden voor geen prullenbakken is wel heel triest, namelijk de Tokyo Sarin Subway Attack. Een terroristische aanval in 1996 waarbij een bijzonder dodelijk gas verstopt werd in de Tokyo Metro; het zogenaamde Sarin gas. Dit gas is geurloos, kleurloos, en zeer moeilijk te detecteren. Hierdoor had het gas ruim de tijd om zich te verspreiden, met enorme gevolgen. In totaal raakte die ochtend meer dan 6.300 mensen gewond, en stierven er 13 mensen. Deze gebeurtenis zorgde voor een enorme publieke onrust. Eén van de dingen die de Japanse overheid deed om het gevoel van veiligheid te vergroten was het weghalen van prullenbakken. De angst was namelijk dat prullenbakken konden worden gebruikt om gascontainers (of bommen) in te verstoppen.

De terugreis naar Tokyo reizen we weer met de Spacia X trein, nu in de cockpit lounge. Twee fauteuils met tafel ertussen tegenover elkaar en de bar binnen handbereik. Biertje en Sake erbij en genieten maar. De conducteur buigt wat af: deur in buigen, deur uit buigen, oh daar kijkt een mevrouw, nog een keer buigen. De reis gaat snel voorbij met alles wat er te zien is.

We komen aan in - opnieuw regenachtig - Tokyo en kopen een metrokaart voor 24uur nadat een half dronken Japanner ons even probeerde te helpen haha. We pakken de metro en lopen naar ons onbemande hotel in de wijk Shinjuku voor 1 nacht. We checken via een ipadje in, maar de lift is vervolgens zo klein dat ik er niet in durf, maar ook echt niet. We bellen de contactpersoon van het hotel en vragen of er ook een trap is. Die is er niet, uhmmm oké, en als er brand is??? Weggooid geld en op zoek naar een ander hotel. Dat lukt pas een uur later rond 21.30, en Erwin maar sjouwen met 2 backpacks. Voel ik me een potje schuldig. Snel vergeten!

We lopen de wijk Shinjuku in, een ander deel dan we twee dagen geleden hebben bezocht. We gaan naar de Don Quijote keten waar je gek wordt van alle producten en geluidjes. We kopen aparte kitkats met matcha en sinaasappel smaak en gedroogde koeientong jerky. Daarna lopen we door naar Kabuchiko (het red light district, maar dan toch anders). Een bijzondere buurt met clubs en girls bars. Meisjes staan buiten met bordjes met bedragen. Geen idee wat dat precies inhoudt. Vanaf daar gaan we door naar Omoide Yokocho, Memory Lane, maar ook wel Piss Alley genoemd. Deze karakteristieke straat is sfeervol en super smal, de yakitori restaurantjes zijn nog smaller. De straat dankt zijn bijnaam aan eind jaren veertig, toen dit de plek was voor goedkope alcohol, yakitori en cabaret achtige bars. Vanwege het gebrek aan toiletfaciliteiten dwaalden klanten af naar nabijgelegen treinrails om te plassen.

We schuifelen naar binnen bij één van de vele tentjes, onze borst tegen de muur en billen tegen de gasten die er al zitten aangedrukt. We bestellen gemixte yakitori en een gebakken inktvis. De gemixte yakitori bevat onder andere kippenmaag en rare kippenballen waar botjes in lijken te zitten. Achja, de smaak is best lekker, de bite is mwah. Ook zitten er gelukkig spiesjes bij waarvan de smaak en bite heerlijk zijn! We 'snacken' wat af hier in Japan ;)

Super gaaf om Tokyo vanavond op nog weer zo'n andere manier te hebben leren kennen. We hebben lang niet alles gezien, maar zeker wel een mooi beeld gekregenvan deze stad. We lopen terug naar ons hotel, langs alle knipperende lichten en duiken ons slechte harde bed van stro (?) in. Oyasumi! Yoko nemuru!