Buigende herten en andere dierenweetjes

We checken uit en laten de backpacks nog even in het hotel achter. Voordat we Kyoto verlaten gaan we naar Kinkaku-ji, een tempel die we eigenlijk niet mogen missen. De vertaling is Golden Pavillon en die naam dankt de tempel aan het bladgoud waarmee de verdiepingen volledig bedekt zijn. Erg mooi om te zien!! We maken een wandeling door de tuinen en pakken dan de bus terug naar het hotel. Backpacks mee en de metro in.

Op naar Nara! Nara was de hoofdstad van Japan van 710 tot 784 voordat Kyoto dit werd. De reis gaat snel, met 1,5 uur staan we in Nara en is het 5 minuten lopen naar het hotel. Inchecken kunnen we nog niet, maar backpacks achterlaten wel. We lopen richting park Nara-Koen. We komen langs cafés en restaurants en ook hier valt ons iets bijzonders op wat we al een keer eerder hadden gezien: ze hanteren niet een 24 uurs klok, maar een 28 uurs klok. Oh en kijk, ik weet eindelijk waar mister Miyagi woont, we lopen langs een deur met deze naam. Even overwegen we om voor de ramen wax in, wax out te doen ;) We lopen door en zien al snel de eerste herten. Sikaherten en er lopen er zo'n 1200 hier in Nara. Ze hebben een apart soort gen/dna dat bij geen enkele andere kudde herten voorkomt wat ze uniek maakt. Maar hé het zijn ook de boodschappers van god. Althans, dat vinden de inwoners van Nara, waardoor de herten een heilige status hebben. We verwonderen ons over hoe tam ze zijn. En hoeveel het er zijn. We kopen speciale hertenkoekjes. Veel van de herten buigen als ze zien dat we een koekje hebben, maar ook als we geen koekje hebben. Als wij buigen naar ze (inclusief het woord konnichiwa natuurlijk) buigen ze terug. Hilarisch!! Met al dat buigen hier denk ik dat we volgende week nog steeds buigen als we in de AH lopen of op het werk ;)

We lopen langs een paar vijvers, we bellen onderweg even met de oh zo wakkere Liz op zondagochtend en lopen vervolgens door naar de Naramachi wijk. Hier vinden we authentieke houten huisjes, gezellige straatjes en .... een bierbrouwerijtje, verrassing!! Haha, terwijl we hier genieten van de heerlijke sapjes, zoeken we ook op hoe het nu zit met die brouwerijen hier. Bier is de meest gedronken drank door Japanners. Drie keer raden door wie dat lekkere goedje in Japan is beland! Yes, wij Nederlanders!! We hebben in de 17e eeuw een bierhal geopend in Nagasaki voor zeelieden die voor de VOC werkten en sindsdien is bier een ding in Japan. De eerste brouwerij was Spring Valley, nu Kirin.

We gaan richting hotel om in te checken waar ons gevraagd wordt of we pas getrouwd zijn haha. En toen we om de trap vroegen wist ze ineens wie we waren: zij had onze vraag beantwoord of er een trap was. Ze was verbaasd dat ik wel in een vliegtuig durf maar niet in een lift. En wat we dan in Japan deden, als we niet in Tokyo tower of Tokyo Skytree gingen. Uhmmm.. nou ik kan wel een paar redenen verzinnen waarom we in Japan zijn.

Na het inchecken lopen we door de drukke winkelstraten van Nara. Juju restaurant spreekt ons aan. En daar krijgen we toch een eten geserveerd op onze teppanyaki plaat..... salade, flinterdunne aardappelbodem met kaas (jaaaaaaa eindelijk weer een keer kaas), zeevruchten, nog een of ander mengsel met groenten en varkensvlees en het bijzondere wagyu rundvlees. Het smelt in je mond, van vettigheid, de smaak is heerlijk, maar toch is het voor onze smaak te vet. Net als ik zeg dat ik hoop dat er niet meer komt, komt er nog een hele okonomiyaki aan (hartige pannenkoek). Die krijgen we niet meer op. Het bolletje sorbet perenijs nog wel!

Tussen de gerechten door zoek ik nog wat dierenweetjes op over de uil en wasbeer,waarvan we veel beeldjes zien. Ook paps stuurde dat Tokyo overlast had van wasberen haha. Maar het gaat hier om de Tanuki. Een van de meest bekende afbeeldingen van de tanuki is het zogenaamde “Shigaraki Tanuki“, een keramisch beeldje dat vaak bij de ingang van huizen, winkels en restaurants wordt geplaatst als een geluksbrenger. Deze beeldjes tonen de tanuki met een bolle buik, een brede glimlach, een grote strohoed en een fles sake, symbolen van geluk, gastvrijheid en overvloed. Ook zien we veel beeldjes van uilen. In het Japans kan de term 'fukuro' voor uil ook worden geschreven als twee woorden, 'fuku' (geluk) en 'kuru' (komen). Dit betekent dat de uil wordt beschouwd als een geluksbrenger die beschermt tegen moeilijkheden. Tot zover deze aflevering van Waku Waku ;)

We rollen ons bed in van al het eten, maar dat lopen we er morgen vast weer af.